Kaart anno 1880.
Kaart anno 1874.
Dwars door het midden is het pad zichtbaar
dat het tracé van de Haagjesweg zal worden.
Zelfs de knik in weg, tegenover de huidige E.van Drielststraat ligt er tegenwoordig nog.
Kadastrale kaart 1880 sectie C blad 8.
Kruising Haagjesweg - Nijkampenweg.
Foto: G.v.d. Veen.
Foto: G.v.d. Veen.
|
Officiële straatnaam: |
Haagjesweg |
Ontleend aan: |
het gebied "Haagsche Nieuwe Kamp" |
Ligging: |
Emmermeer |
Vastgesteld B&W op: |
2 maart 1936 |
Naam ingetrokken: |
ja |
Bron: |
Archief Gemeente Emmen |
Al in 1880 stond op de kadastrale kaart sectie C blad 8 een gebied met de naam "Haagsche Nieuwe Kamp" aangegeven.
Vanuit Emmen komende via de Odoornerweg in de richting Odoorn gaande, lag direct na het Noordeind een bosje, een haag, die tussen het Emmermeer en de Haagjesweg lag.
Het bosje werd in de volksmond "Het Haagje" genoemd, waarschijnlijk een verbastering van Haagsche Nieuwe Kamp. Op deze plaats werden later onder andere de straten Dopheide,
Wolverlei en Kalmoes aangelegd. Een zandpad dat de Haagjesweg zou gaan heten bestond al ver voor aanleg van de wijk en staat eveneens op de kadastrale kaart van 1880 aangegeven.
In een raadsbesluit van 8 april 1925 heeft de raad op verzoek van de "Handelsvereeniging alhier" voor het eerst namen gegeven aan straten en wegen in het dorp Emmen.
Bij de uitvoering van dit besluit bleek het voor de praktijk echter noodzakelijk de begin en eindpunten hiervan nauwkeurig vast te leggen en tevens enkele aanvullende straatbenamingen op te nemen.
in de openbare raadsvergadering van 2 maart 1936 werd de naam Haagjesweg vastgelegd.
- Haagjesweg:
"De weg vanaf de straat "Odoornerweg" loopende over het kadastraal perceel sectie C no 5222
(marktegronden van Emmen en Westenesch) in vrijwel oostelijke richting tot de straat
"Weerdingerweg", ten noorden van het kadastraal perceel sectie C no 6617 (W.Harms)."
Een deel van de Haagjesweg werd herbenoemd in Weerdingerhaag. De voormalige Haagjesweg in Emmermeer
was door eerdere renovatie van het winkelcentrum in meerdere gedeelten gesplitst, wat de vindbaarheid van adressen niet ten goede kwam.
Eén inwoner van Emmen tekende bezwaar tegen de naam Weerdingerhaag, die loopt van de Warmeerweg tot de
Weerdingerstraat, omdat deze aanleiding zou geven tot onduidelijkheid. Bezoekers zouden de naam zoeken in Weerdinge en niet in Emmermeer.
Het bezwaar werd door de de commissie van advies voor bezwaren ongegrond verkaard.
Bronnen:
Emmen.nu 23 september 2007.
"De gezinsbode" van 18 april 1984.
"Drentse biografieën" delen 1, 2, 3, 4 en 5 onder redactie van Jan Bos en Willem Foorthuis.
|
Foto: E. Hof.
Uitvergroting van foto boven.
Links (op het muurtje): Henrie G.Heikens, in het
midden zijn tweelingbroer Harjan Heikens
en rechts Gerrit Pagters.
Bron: H.G.Heikens.
Foto: J. Janssen.
Foto: Archief Gemeente Emmen.
|
Het park gelegen op de hoek van de Haagjesweg en de Meerstraat
was in de jaren '60 een domein voor kinderen. Een heuse "vis" vijver in de
volksmond "de grote vijver" geheten, een poedelvijver die "de kleine
vijver" werd genoemd en een zandbak. In de grote vijver, waarin ook werd gezwommen,
werd na verloop van jaren veel "oude troep" in gedumpt. Dit gegeven bracht het
verhaal in omloop dat er iemand vanaf het pomphuis in de vijver was gedoken en daarbij met
zijn hoofd in een, onder het water liggende, kachelpijp terecht was gekomen. Op de vraag
hoe het ongeval was afgelopen werd dan geantwoord, "hij hef sien kop verbrand".
Op het gemetselde pomphuis van de grote vijver heeft kennelijk een soort kunstwerk, een
beeld of een kienstobbe gestaan in de vorm van een draak.
Wie weet meer?
|
Foto: E. Hof.
|
De oorspronkelijke "grote vijver" had een
zandbodem. Deze is later vervangen door een verharde betonnen bodem. De
winter was een hele leuke periode voor de jeugd omdat de grote vijver
dichtvroor. De jeugd maakte vervolgens scheuren in het ijspak met als
resultaat dat er grote ijsschotsen ontstonden. Op deze wankele spekgladde
schotsen werd gelopen. Als de schotsen, door breuk, te klein waren
geworden om het gewicht te dragen verdwenen ze met de persoon in kwestie
langzaam onder water. Het spel was om er tijdig af te gaan. Dat was wel
eens lastig omdat ze verder uit elkaar lagen en dan moest er, met kans op
een nat pak, gesprongen worden. De anderen probeerden natuurlijk
iemand een nat pak "aan te smeren".
|