Hunebed D45

Hottingerkaart anno 1792

kaart anno 1902

Foto Historisch Emmen Emmerdennen Hunebed D45
Foto: R.Eding.

Foto Historisch Emmen Emmerdennen Hunebed D45
Foto: E.Hof.

Foto Historisch Emmen Emmerdennen Hunebed D45
Foto: R.Boelens.

Officieel nummer:	Hunebed D45
Vermeld op Hottinger kaarten:	1788-1792
Ontdekt in:	onbekend
Rijkseigendom sinds:	onbekend
Rijksmonumentnummer:	45374, sinds 29-11-1983
Ligging:	Emmerdennen
Bezoek W.C.Lukis, H.E.L.Dryden:	1878, publicatie door W.van der Sanden in 2015
Bezoek A.E. van Giffen:	1925
Wetenschappelijk onderzocht:	-
Gerestaureerd in:	1870 (ondeskundig), 1957 (?) door A.E. van Giffen
Zwaar beschadigd in:	1885 (door sloopwerkzaamheden)
Boorgaten:	in één der dekstenen
Bron:	Wikipedia

De oudst bekende foto van dit hunebed is gemaakt in 1872. De krant van 19 maart 1890:

"Fraai is het hunebed D45 gelegen voorin het dennenbosch ten oosten van ons dorp; het is eigendom der provincie.

Dat Fr.J. van Kolkow van Groningen in 1872 eene photographie vervaardigde van dit hunebed, met als doel, om haar naar eene tentoonstelling te Weenen te zenden, is voorzeker een sprekend bewijs voor de schoonheid van deze groep van reusachtige grafzerken uit de grijze oudheid.

Craandijk vertelt in zijne "Wandelingen door Nederland", dat Koning Lodewijk Napoleon eens te paard op den grootsten deksteen is gesprongen. Elk Emmer ingezetene weet te vertellen, dat een tiental deuken in eene der steenen die indrukken van vingers en duimen van eenen reus zijn.

Weldra zal dit alleszins merkwaardige hunebed eene verandering in zijn nadeel ondergaan, want één der dikste stenen is gebarsten, tengevolge van een vuurtje, 't welk er - zeker door onbezonnen knapen - onder is gebrand. Wellicht is het een vuur geweest; anders toch was een dergelijke verwoesting niet gevolgd. Eenige brokken zijn reeds van het geheel afgevallen, en door de werking van het weder zal, helaas, de gansche granietklomp ongetwijfeld weldra in tweeën vallen."

Noot: Jacobus Craandijk (1834-1914) was een doopsgezind predikant die graag door Nederland wandelde. Van die wandelingen deed hij verslag in een reeks boeken, die als titel hadden: "Wandelingen door Nederland". Het vijfde deel daarvan verscheen in 1879, waarin Craandijk o.a. verhaalde over zijn wandelingen door Groningen en Drenthe. Over de hunebedden in Emmen schreef hij: "de gemeente Emmen heeft er negen, benevens de twee, nog niet lang geleden ontdekte, grafkelders. De meesten dezer hunebedden zijn niet bijzonder groot en verre van ongeschonden, ook liggen zij tamelijk ver uiteen verspreid. Maar drie der Emmensche hunebedden, op tien minuten ten N. van het dorp, zijn opmerkelijk, omdat zij - voor zoover door struikgewas en zand te zien is - als één geheel vormen, van vijftig el lengte, allen oorspronkelijk, naar het schijnt, van één' en denzelfden steenkring omringd. Een ander, een der grootsten van Drenthe, met voorportaal en steenkring, ten deele in een' heuvel verborgen, ligt een kwartier Oostwaarts van Emmen. Hieraan is een herinnering aan koning Lodewijk verbonden. Toen hij op zijn rondreis door Drenthe dit gevaarte ontwaarde, rende hij zijn gevolg vooruit en - stout ruiter, al was hij slecht ter been - hij dwong zijn paard tot den gewaagden sprong op den grootsten deksteen. Daar wachtte hij, als een ruiterstandbeeld op een voetstuk van graniet, zijn verbaasde geleiders af."

Foto: S.Hoek-Beugeling.